قصه هاي كوتاه - قسمت اول

۱- داستان پسرك و گوسفند

يك بار پسري بود كه از تماشاي گوسفندان روستايي كه در دامنه تپه چرا مي چريدند خسته شد. او براي سرگرمي خود آواز خواند: «گرگ! گرگ! گرگ در تعقيب گوسفندان است!»

وقتي اهالي روستا صداي گريه را شنيدند، دوان دوان از تپه بالا آمدند تا گرگ را دور كنند. اما وقتي رسيدند، گرگي نديدند. پسر با ديدن چهره هاي خشمگين آنها سرگرم شد.

روستاييان هشدار دادند: «گرگ فرياد نزن، پسر، وقتي گرگ نيست!» آنها با عصبانيت از تپه برگشتند.

بعداً پسر چوپان بار ديگر فرياد زد: «گرگ! گرگ! گرگ در تعقيب گوسفندان است!» براي سرگرمي، او نگاه كرد كه روستاييان با دويدن از تپه بالا آمدند تا گرگ را بترسانند.

چون ديدند گرگي وجود ندارد، با قاطعيت گفتند: «فرياد ترسيده خود را براي زماني كه واقعاً گرگ وجود دارد، حفظ كنيد! وقتي گرگ نيست، «گرگ» گريه نكن!» اما پسر به سخنان آنها پوزخند زد در حالي كه آنها يك بار ديگر با غر زدن از تپه راه مي رفتند.

بعداً، پسر يك گرگ واقعي را ديد كه دزدكي دور گله او مي چرخد. مضطرب روي پاهايش پريد و با صداي بلندي كه مي توانست فرياد زد: «گرگ! گرگ!» اما روستاييان فكر كردند كه او دوباره آنها را فريب مي دهد و به همين دليل براي كمك نيامدند.

هنگام غروب، روستاييان به دنبال پسري رفتند كه با گوسفندانشان برنگشته بود. وقتي از تپه بالا رفتند او را در حال گريه يافتند.

«اينجا واقعاً يك گرگ بود! گله رفت! من فرياد زدم: "گرگ!" اما تو نيامدي.» او ناله كرد.

پيرمردي براي دلداري پسر رفت. در حالي كه بازويش را دور او مي گرفت، گفت: «هيچكس دروغگو را باور نمي كند، حتي اگر راست مي گويد!»

۲- داستان روباه و انگور

او بالا و پايين را جستجو كرد، اما چيزي پيدا نكرد كه بتواند بخورد.

سرانجام در حالي كه شكمش مي لرزيد، به طور تصادفي به ديوار يك كشاورز برخورد كرد. در بالاي ديوار، او بزرگترين و آبدارترين انگوري را كه تا به حال ديده بود ديد. آنها رنگ پررنگ و ارغواني داشتند و به روباه مي گفتند كه آماده خوردن هستند.

روباه براي رسيدن به انگور مجبور شد در هوا بپرد. همانطور كه مي پريد، دهانش را باز كرد تا انگورها را بگيرد، اما از دست رفت. روباه دوباره تلاش كرد اما باز هم از دست داد.

او يك توپ راگبي اصل خريد چند بار ديگر تلاش كرد اما همچنان شكست مي خورد.

بالاخره روباه تصميم گرفت كه وقت تسليم شدن و رفتن به خانه است. در حالي كه او دور مي شد، زمزمه كرد: "مطمئنم كه انگور ترش بود."

۳- داستان رز مغرور

تنها شكايت او رشد در كنار يك كاكتوس زشت بود.

هر روز رز زيبا به قيافه‌اش به كاكتوس توهين و تمسخر مي‌كرد، در حالي كه كاكتوس ساكت مي‌ماند. همه گياهان ديگر در نزديكي سعي كردند رز را حس كنند، اما او بيش از حد تحت تأثير قيافه‌هاي خودش بود.

يك تابستان سوزان، صحرا خشك شد و آبي براي گياهان باقي نماند. گل رز به سرعت شروع به پژمرده شدن كرد. گلبرگ هاي زيبايش خشك شد و رنگ شاداب خود را از دست داد.

به كاكتوس نگاه كرد، گنجشكي را ديد كه منقار خود را در كاكتوس فرو كرده تا كمي آب بنوشد. رز با اينكه شرمنده بود از كاكتوس پرسيد كه آيا مي تواند كمي آب بخورد؟ كاكتوس مهربان به راحتي موافقت كرد و به هر دوي آنها در تابستان سخت، به عنوان دوست، كمك كرد.

۴- خدمتكار شير و سطل او

يك روز، مولي شير دوش سطل هايش را پر از شير كرده بود. كار او دوشيدن گاوها بود و سپس شير را براي فروش به بازار مي آورد. مولي دوست داشت به اين فكر كند كه پولش را براي چه چيزي خرج كند.

در حالي كه سطل ها را با شير پر مي كرد و به بازار مي رفت و بازي نبرد روكوگان خريدند ، دوباره به همه چيزهايي كه مي خواست بخرد فكر كرد. وقتي در جاده راه مي رفت، به فكر خريد يك كيك و يك سبد پر از توت فرنگي تازه افتاد.

كمي جلوتر از جاده، مرغي را ديد. او فكر كرد: «با پولي كه از امروز مي‌گيرم، مي‌خواهم از خودم يك مرغ بخرم. آن مرغ تخم مي گذارد، آن وقت من مي توانم شير و تخم مرغ بفروشم و پول بيشتري بگيرم!»

او ادامه داد: "با پول بيشتر، مي توانم يك لباس شيك بخرم و همه شيرفروشان را حسادت كنم." مولي از شدت هيجان شروع به جست و خيز كرد و شير سطل هايش را فراموش كرد. به زودي، شير شروع به ريختن روي لبه ها كرد و مولي را پوشاند.

مولي خيس شده با خود گفت: «اوه نه! من هرگز پول كافي براي خريد يك مرغ را نخواهم داشت.» با سطل هاي خالي اش به خانه رفت.

"اوه خداي من! چه اتفاقي برايت افتاد؟» مادر مولي پرسيد.

او پاسخ داد: "من آنقدر مشغول روياپردازي در مورد همه چيزهايي بودم كه مي خواستم بخرم كه سطل ها را فراموش كردم."

"اوه، مولي، عزيز من. چند بار بايد بگويم جوجه هاي خود را تا زماني كه از تخم در بيايند حساب نكنيد؟

۵ - جغد پير عاقل

جغدي پيري بود كه روي درخت بلوط زندگي مي كرد. او هر روز حوادثي را كه در اطرافش رخ مي داد را مشاهده مي كرد.

او ديروز ديد كه پسر جواني كه كپسول پياسينيل استفاده ميكرد، به پيرمردي كمك مي كند تا سبد سنگيني را حمل كند. امروز دختر جواني را ديد كه سر مادرش فرياد مي زد. هر چه بيشتر مي ديد كمتر حرف مي زد.

هر چه روزها مي گذشت كمتر صحبت مي كرد اما بيشتر مي شنيد. جغد پير شنيد كه مردم صحبت مي كردند و داستان مي گفتند.

او شنيد زني كه مي گفت فيل از روي حصار پريد. او شنيد كه مردي مي گفت كه هرگز اشتباه نكرده است.

جغد پير ديده و شنيده بود كه چه بر سر مردم آمده بود. عده اي بودند كه بهتر شدند، عده اي بدتر شدند. اما جغد پير روي درخت هر روز عاقل تر شده بود.